Samenvatting artikel
In hulpverlening aan gezinnen met kinderen en adolescenten worden we geconfronteerd met vragen en problemen met een sterk kindgerichte focus. Dikwijls worden deze vragen binnen de groei en ontwikkeling van kinderen geplaatst. Ouders stellen zich de vraag of de moeilijkheden die ze ervaren met hun kind ‘horen bij de leeftijd’. Scholen verwijzen omdat ze merken dat kinderen niet op een ‘normale’ manier kunnen deelnemen aan het schoolgebeuren. Men stelt zich de vraag of er geen sprake is van een ontwikkelingsprobleem of –stoornis.
Als gezinstherapeut is het belangrijk om deze vragen te plaatsen binnen een breder perspectief (Splingaer, 2003) om samen met het gezin en de context op weg te kunnen.
Het gezinsontwikkelingsperspectief (Govaerts & Splingaer, 2008) is een hulpmiddel om individuele hulpvragen breder te kaderen en nauw aan te sluiten bij de zorgen en de betekenisgeving van het gezin en de omgeving. Hiertoe dient de gezinstherapeut ook rekening te houden met individuele ontwikkelingstrajecten van kinderen en jongeren.
In dit artikel illustreren we een ziens- en werkwijze waarbij individuele ontwikkeling van kinderen en jongeren en gezinsontwikkeling hand in hand gaan. We focussen op de mogelijkheid van co-evolutie van kinderen en gezinsrelaties, het hand in hand gaan van groei en ontwikkeling op meerdere systeemniveaus, namelijk en bij het kind in kwestie en bij zijn directe omgeving. We bespreken een metafoor die helpend blijkt om samen met kinderen, jongeren en gezinnen individuele problematieken op een respectvolle manier breder te kaderen.