Schaamte is een wezenlijk onderdeel van ons bestaan. Ze wijst ons op het verlangen van waarde te zijn in de ogen van anderen.
Via gezonde schaamte leren kinderen en volwassenen wat aanvaardbaar is binnen hun leefcontext. Schaamte kan functioneren als een signaal in het opbouwen van betekenisvolle relaties.
Maar schaamte kan evolueren naar een vergiftigde schaamte wanneer belangrijke ontwikkelingsnoden ( bvb. de nood aan hechting of autonomie) onvoldoende ondersteuning krijgen. Er ontstaat dan een diep gevoel van falen, van niet goed genoeg te zijn voor de wereld.
Schaamte kan zich op allerlei manieren uiten: blozen, bluffen, zich isoleren, depressie maar ook in geweld, verslaving of dissociatie. Schaamte krijgt niet zo veel aandacht binnen de hulpverlening. En dit terwijl de hulpverlening zelf vaak het schaamtegevoel weer intens oproept.

In deze workshop willen we het fenomeen schaamte nader bekijken zowel vanuit een theoretisch perspectief als vanuit eigen ervaringen.
Hoe kunnen we aan onze cliënten (jongeren en volwassenen) een ondersteunende omgeving bieden waarin schaamte een plek kan krijgen, waar we de achterliggende nood kunnen verkennen en zoeken naar nieuwe antwoorden.
Kunnen we Assepoester hulpmiddelen aanreiken zodat ze naar het feest durft te gaan en uitverkorene van de Prins kan worden?