Omwille van de huidige coronacijfers is het maximaal aantal deelnemers aangepast in verhouding met het lokaal zodat afstand houden mogelijk blijft.
In deze workshop staan we stil bij het belang van zelfzorg en zorg voor elkaar.
Immers, alles wat we hebben, hebben we ontvangen. Alles wat we zijn, hebben we ontvangen. Alles wat we doorgeven, hebben we ontvangen. We geven veel door en ontvangen ook veel. We vergeten echter soms tijd te nemen om aandachtig te ontvangen en aandachtig te delen en de cirkels goed te verzorgen. In het werken met complexe gezinnen wordt deze natuurlijke energiebalans nog meer op de proef gesteld.
In een eerste luik onderstrepen we dit belang binnen de realiteit van secundaire posttraumatische stress en secundaire posttraumatische groei. Om gezond te blijven in veeleisende omstandigheden is het belangrijk te blijven denken, voelen en verbinden met jezelf en anderen.
In een tweede luik maken we tijd en ruimte om stil te staan bij deze verbondenheid op verschillende niveaus (ik & mezelf; ik en het gezin dat ik begeleid; ik en de collega’s; ik en de cultuur van de werksetting en ik en mijn eigen geschiedenis). Aan de hand van de methodiek van Story Circles word je uitgenodigd eerlijk te voelen, te spreken en te luisteren op een afgebakende, veilige manier. We delen eigen ervaringen en voorwaarden die nodig zijn om de verbondenheid te blijven verzorgen op de verschillende niveaus.
Cirkel van vreugde
5 mei 2013 door Mark Verhees
Een man klopte hard op de deur van het klooster. Een monnik opende de grote poort. ‘Deze druiven zijn de mooiste druiven die mijn wijngaard heeft geproduceerd. Alstublieft’, zei de man.
‘Dank. Ik geef ze aan de abt.’
‘Maar, ze zijn voor u. U opent de deur, beste monnik.’
De monnik bewonderde de hele ochtend de prachtige tros druiven en besloot ze toch aan de abt te geven. De abt heeft hem immers altijd aangemoedigd met zijn wijsheid.
De abt was blij met de druiven, maar hij besloot ze door te geven aan een zieke monnik in het klooster. ‘Het zal hem goed doen.’ En de zieke monnik was dankbaar. Hij besloot echter de druiven aan de kok te geven. De kok die hem altijd zo goed verzorgde. En de kok bewonderde de prachtige druiven. Zo perfect dat niemand de druiven meer zou waarderen dan de koster.
De koster was op zijn beurt blij met het geschenk. Hij gunde de druiven aan de monnik, die hem bij binnenkomst van het klooster zo welkom had geheten. En dus net voor het donker, gaf hij de druiven aan de monnik bij de poort. “Eet en geniet hiervan.”
De monnik besefte dat de druiven echt voor hem waren. En hij genoot van elke druif, terwijl hij nadacht over de cirkel van vreugde. Het plezier wat ze elkaar hadden gegeven. Het geschenk wat rond was gegaan.
