Er wordt steeds meer outreachend gewerkt in tal van voorzieningen. Tijdens deze workshop staan we stil bij outreach als methodiek benaderd vanuit een systemisch en contextueel kader.

Het huis dat we betreden beschermt kostbare en vaak ook kwetsbare verhalen, sporen van wat was en verlangens van wat nog komen zal. Tijdens de workshop werken we adhv concrete situaties die zich kunnen voordoen aan huis en gaan we aan de slag met metaforen en representaties gebaseerd op wat we te zien krijgen aan huis.

Outreach is letterlijk en figuurlijk een ‘out of the box’ denken en doen; we verlaten onze professionele voorziening en begeven ons in de leefwereld van ons cliëntsysteem (een leefgroep, een RVT, een gevangenis, een huis,…) om hier samen te ervaren en te improviseren. Het verschaft ons heel wat mogelijkheden om systemisch en contextueel te werken. Het brengt een andere dynamiek in de hulpverleningsrelatie dan wanneer men mensen ziet in een professionele praktijkruimte. In elk huis is het telkens weer zoeken naar de plek die we mogen en willen nemen en/of krijgen, letterlijk en figuurlijk.
We werken met en in de huiselijke realiteit die vaak erg kleurrijk is doordat het is vormgegeven op een persoonlijke manier door de mensen die er leven. Het werken in die realiteit verschaft ons diagnostisch een bijzondere bril. Soms zien we uitzonderingen die opnieuw een hoopvol perspectief kunnen scheppen of we voelen eens te meer hoe lastig de realiteit is waar de mensen in leven. We hebben de mogelijkheid om te werken met verschillende mensen uit het gezin, huisdieren, de familie en zelfs de buurt. Er doen zich tal van concrete situaties voor tussen de gezinsleden waar we mee kunnen werken: een conflict, samen lachen, de manier van elkaar begroeten als er iemand thuiskomt,…
Je kan aan de slag gaan op een meer creatieve manier, samen tekenen, koken , een collage maken ,… met dit verschil dat de materialen niet door de therapeut in zijn of haar ruimte aangereikt wordt, maar dat je werkt met de materialen eigen aan het huis van het gezin.

Tevens zijn aan deze methodiek valkuilen en beperkingen verbonden. Outreachend werken is tijdsintensief en het kostenplaatje is hoger dan dat van de reguliere ambulante hulp. Door de huiselijke realiteit is het soms ook erg moeilijk, soms zelfs onmogelijk om daar samen aan de slag te gaan. Niet alle gezinsleden aanvaarden dat er een hulpverlener in hun huis komt.

We maken tijdens de workshop ook plaats voor onszelf als hulpverlener. Wij komen immers niet met lege handen op bezoek, we brengen onze kennis en ervaring mee. We staan stil bij wat we nodig hebben om ons werk goed te kunnen doen. Hoe behouden we onze bewegingsvrijheid op een plek die niet de onze is?